พานพบและพลัดพราก

เวลานี้ - ที่นั่นเป็นอย่างไร นึกเมื่อนิ่งพักใจเมื่อไกลห่าง เราพานพบเราผูกพันเพื่อปล่อยวาง เราร่วมทางแล้วแยกทางเพื่อต่างเดิน เพียงส่วนเสี้ยวแห่งพานพบและพลัดพราก ล้วนทำใจได้ยากแม้นานเนิ่น บางความหลังยังรู้สึก ( ลึกเหลือเกิน ) หากยังยิ้มและดุ่มเดิน แม้เดียวดาย เชื่อว่าพ้นราตรี มีทิวา และเชื่อว่าทางความฝันนั้นหลากหลาย ที่เคยรักเคยเคียงเป็นเพียงคล้าย ถึงจุดตัดก็แยกย้ายไปตามทาง เคยท้อแท้ร้างไร้เรี่ยวแรงฝัน ไม่เชื่อแม้มีตะวันในรุ่งสาง ไขว่คว้ายื่นมือไปในเลือนลาง ก็พบเพียงความเวิ้งว้าง - - ทรุดร่างลง