วันเสาร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553

....เธอจะลืมไหม….

" เฮ้ออออออออออออออออออ!!! " นั่งทำงานด้วยใจที่เป็นสุข จริ๊งๆ วันนี้........

ได้สนทนากับพี่ที่น่ารัก เรื่อง บล็อก ฮ่าๆๆๆ มีความสุข ระหว่างรอลูกค้าทานข้าว....

เลยมีโอกาสได้แวะไปบ้านโน้น บ้านนี้ คอมเม้นท์เสร็จ ก็ให้นึกได้ว่า เอ๊ะๆๆๆๆ.........

ดิฉันลืมอะไรไปหรือเปล่า ได้สัญญากับชายหนุ่มผู้เป็นที่รักคนนึงว่า....วันนี้....จะเขียนถึงเค้า

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ดิฉันเจอผู้ชายคนนี้เมื่อๆๆ ๔ ปีที่แล้วเกือบๆจะ ๕ ปี ในห้องแชทแห่งหนึ่ง......

จากที่ต่างคนต่างจดๆจ้องๆกัน ๕๕๕๕๕๕๕๕ ประเภทชอบซุ่มเหมือนกัน

แต่อาจจะด้วยเวลา ณ.ตอนนั้นที่ดิฉันไม่ค่อยวุ่นวาย..เค้าก็คงเช่นเดียวกัน เลยทำให้เราทั้งคู่...

ได้มาพบเจอกันทุกวัน และเริ่มสนทนาหน้าห้องรวม ก็เหมือนเป็นกิจวัตรนะคะ .....

ในการที่มาเจอกัน ถึงจะพูดคุยกันไม่มากมายๆๆ ( เพราะดิฉันคิดว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว ).....

ก็จะค่อนข้างระวังตัวเอง ๕๕๕๕๕๕ ( อีกอย่างดิฉันก็มีหนุ่มข้างกายเช่นเดียวกัน )....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

แต่ด้วยความสนิทสนมที่เพิ่มพูน เราก็แลกเมลกันและพูดคุยกัน โดยที่ดิฉันเริ่มรู้สึกดีขึ้นๆ....

ทุกๆครั้งที่เจอกับเค้า และมันก็เริ่มพัฒนาไปที่ละนิดๆๆ จนกระทั่งอยู่มาวันนึง....

ดิฉันฉุกคิดและให้นึกกระดากอายๆๆว่า เอ๊ะ!!! มันไม่ถูกต้องนะเพราะว่า "เค้าไม่ใช่คนโสด"

"เราเองก็ด้วย" ดิฉันรวบรวมพละกำลัง สติปัญญา สำนึกความผิดชอบชั่วดี ตัดสินใจ....

" หนีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หยุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด "

ความรู้สึกทุกอย่างที่มีกับเค้า โดยไม่กล่าวลาสักคำ ออกจากห้อง ไม่ออนเอ็ม .......

กลับมาใช้ชีวิตตามปกติ แก่น สวย ซน โก๊ะ ไปตามเรื่อง และประกอบกับโชคชะตา....

มักจะมีความปราณีกับคนสวย๕๕๕๕๕๕๕ ดิฉันได้งานที่ใหม่ ยุ่งวุ่นวายถึง เกือบ ๒ ปี

ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะแตะคอม เหลือบหันไปดูสักนิดยังไม่ได้ ชีวิตผูกติดกับมือถือ ....

มากกว่าจอสี่เหลี่ยม แต่ก็มีบ้างที่ความคิดถึงจะแว๊บบบบบบบบบบ เข้ามา......

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

และแล้วเมื่อจัดสรรชีวิตทุกอย่างลงตัว กลับมาใช้ชีวิต สาว โสด สวย เช่นเดิม......

กลับมาทำงานของตัวเอง ที่ต้องมาผุกพันกลับเจ้าจอสี่เหลี่ยมเล็กๆ นี้อีกครั้ง.....

ความเคยชิน ของ สมองและ ๒ นิ้ว มันทำให้ดิฉันกลับไปหาสิ่งที่คุ้นเคยได้ไม่ยาก....

และแล้วดิฉันก็ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เค้ายังคงอยู่ ฮึ เชอะ ชิ แหวะ ก็คงหาสาวไปทั่ว ๕๕๕๕๕๕ ดิฉันคิดเช่นนั้นจริงๆ

แต่จริงๆแล้วเปล่าเลยค่ะ หลังจากที่รวบรวม สติ เข้าไปคุยกัน เรา ๒ คน ก็พรั่งพรูๆๆๆ

เรื่องราวทั้งหมด ความรู้สึกที่มีต่อกัน เหตุผลว่าเพราะอะไรทำไม บลาๆๆๆๆ.......

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

" เค้าไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่า "....

หายไปไหนมา..... ทิ้งเค้าไปไหนมาเป็นปี.....เค้าไปคอยเฝ้าดูก็ไม่เจอ....ออนไลน์ก็ไม่มีเวลาคุย

ส่วนตัวเค้าหลังจากที่ดิฉันหายไปเค้าประสบอุบัติเหตุค่อนข้างหนักหยุดพักรักษาตัว

( ดิฉันน้ำตาหยดแหมะ ).....................

วันนี้ผู้ชายคนนี้ไร้คนข้างกาย และกลับมาหาดิฉันพร้อม เพลงๆนี้ที่เค้าส่งให้ดิฉัน.....

เอ๊ะๆ...เค้าไม่ได้กลับมานี่น่า...ดิฉันต่างหากเป็นคนจากเค้ามา(ขอโทษนะตัวเอง)

ไปฟังเพลงก่อนนะ วุ้ยยยยยยยยส์ เขินๆๆ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เสียงกระซิบของเธอยังก้องในหูของฉันเรื่อยไป....

ไม่เคยลบเลือนจากใจฉัน...

แค่คำพูดเบาๆ ก็มีความหมายมากมายทุกคำ...

และมันมีค่าเกินกว่าจะหลงลืม....

แต่ถ้าต้องมีวันนึง เราบังเอิญต้องลาจาก....

อยากรู้จะเกิดอะไร "ถ้าต้องอยู่ห่างกันนานๆ"

เธอจะลืมคำพูดของเธอหรือเปล่า ที่บอกว่า"รักฉัน"

เธอจะลืมไหมมันไหมเมื่อเราต้องห่างกันแสนไกล

เธอจะลืมไหม เธอจะลืมไหม สำหรับฉันไม่เคยลืม...

" ไม่มีวันที่ฉันจะเป็นอื่นไป " เธอเหมือนกันไหม

ไม่ต้องให้สัญญาว่าเราจะยังรักกันจนกว่า..

ตราบดินและฟ้าจะดับสลาย...

ขอแค่คิดถึงกันเก็บฉันที่เธอว่ารักในใจ

"อย่าให้คนไหนมาแทนที่ฉันเลย"

หากว่าต้องมีวันนึงเราบังเอิญต้องลาจาก

อยากรู้จะเกิดอะไรถ้าต้องอยู่ ห่างกันนานๆ

เธอจะลืมคำพูดของเธอหรือเปล่า ที่บอกว่า"รักฉัน"

เธอจะลืมไหมมันไหมเมื่อเราต้องห่างกันแสนไกล

เธอจะลืมไหม เธอจะลืมไหม สำหรับฉันไม่เคยลืม...

" ไม่มีวันที่ฉันจะเป็นอื่นไป " เธอเหมือนกันไหม

เอาล่ะซิ แม่หญิงน้อยคนเก่งเจอเพลงนี้เข้าไปจะทำยังไงดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ๕๕๕

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ตอนนี้ฟังอยู่ทุกคืนๆๆ.....

ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี วันนี้หญิงน้อย บ้าบอคอแตกไปตามเรื่องนะคะ พี่ๆเพื่อนๆ

ป.ล.ตอนนี้ดิฉันเองก็ไม่มีใครนี่น่าและจะรีรออะไรอยู่เนอะ เดี๋ยวขอโทรไปปรึกษาผู้ชาย...

หนวดงามในรูปก่อนดีกว่า อิอิ รอได้นะคะ ตัวเองๆๆแหมรอมาตั้ง ๔ ปีและนี่ ฮ่าๆๆ

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น