ความรัก... ก้าวเดิน

“ความรัก” ของคนเรา ก็มีเท้าเดินเหมือนกัน เมื่อแรกเริ่ม . . . ความรักก็เดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เพราะ . . . อยากจะถึงจุดหมายที่หวังไว้ คือ . . . ใครคนหนึ่งที่เรารู้สึกดีๆด้วย เมื่อสมหวังแล้วความรักก็เดินไปเรื่อยๆ . . . ไม่ต้องก้าวยาวและเร็ว . . . เดินไปตามปกติและก้าวต่อไปเรื่อยๆ . . . ในช่วงนี้ถ้าเดินเร็วไปอาจจะเจอหลุมและสะดุดได้ ก็คงจะต้องเดิน . . . อย่างระมัดระวัง . . . และก้าวให้ได้จังหวะ . . . ที่เหมาะสม แต่เมื่อถึงเวลา . . . ที่ความรักผิดหวังหรือจบลง ความรัก . . . ก็จะเดินช้าลง บางทีอาจจะช้า . . . ช้าจนเหมือนเราเดินถอยหลัง เหมือนกับ . . . คนที่หกล้มแล้วขาเจ็บ จะเดินไม่ถนัดนัก . . . ต้องรอเวลาเพื่อรักษาให้แผลที่เกิดจากการหกล้มหาย แล้วค่อยก้าวเดินต่อไป . . . อย่างปกติ ความรักก็มี step ในการก้าวเดินไปอย่างนี้เรื่อยๆ ช้าบ้าง . . . เร็วบ้าง จนกว่าจะถึงวันหนึ่งที่เราได้เจอคนที่ใช่จริงๆ วันนั้น . . . ความรักคงเดินต่อไปได้เรื่อยๆ ถึงจะหกล้มบ้าง ตกหลุมบ้าง แต่ . . . ก็ยังมีคนที่คอยประคอง คอยเดินไปด้วยกัน ไม่ใช่หกล้มแล้ว . . . ต้องลุกเดินต่อด้วยตัวเองอีกต่อไป เมื่อความรัก . . . ก้าวเดิน เราจึงต้องก้าวตาม . . . อย่างระมัดระวัง จะหกล้มบ้าง จะสะดุดบ้างก็ต้องพยายามลุกขึ้น . . . และกลับมาเดินต่อไป ให้ได้ . .