ในค่ำคืนที่ไร้แสง

 

ในค่ำคืนที่ไร้แสงใด หมดทั้งแสงไฟ....ไร้สิ้นแสงดาว ลมโชยมา... พัดพาให้เหน็บหนาว เหมือนจะเตือนหัวใจเรา ว่าเขาคงจะไม่กลับมา ......... หากแม้นนอนลืมตาในความมืดมิด ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมองเห็นสิ่งใด ความมืดมิด.... ปิดบังโลกเอาไว้ เพื่อรอรุ่งอรุณของวันใหม่ จะเข้ามาแทนที่ต่อไป... ในอีกไม่ช้า ......... ความคิดถึง ยังคงไม่เคยสร่างซา ทั้ง ๆ ที่ในใจนั้นหนา... หาได้ยังคงรัก ทุก ๆ คืน ที่ฝันเห็น น้ำตาก็รินหลั่ง ดั่งความเจ็บช้ำ ยังคงไม่จางหายไป ........... อยากย้อนคืนเวลา กลับไปเป็นเหมือนเก่า แต่ก็รู้ว่า.....  เราคงจะทำมันไม่ได้ จึงได้แต่นั่ง.....  คิดถึงเธออย่างนี้ อยู่ร่ำไป นึกถึงดวงใบหน้า.....  ที่ดวงตาคู่นี้เคยจ้องมอง.... ............ เวลาเปลี่ยนไป  ใจคนเราก็เปลี่ยนแปลง เป็นเรื่องธรรมดาที่ใคร ๆ เขาก็เป็นกัน แต่คงไม่ใช่กับฉัน... ที่ไม่เคยคิดว่าจะทำให้มันเป็นอย่างนั้นในชีวิตนี้ อย่างน้อย ก่อนที่ลมหายใจ จะดับไปตามทางวิถี... ฉันเองก็อยากจะใช้ชีวิตที่ดี ๆ กับเธอดู.... สักครั้ง เท่านั้นเอง